مادري كه زير تابوت پسر را گرفت...

بعضی عکسها را که می‌بینی، آداب و ترتیب فراموشت می‌شود، فقط بغض می‌کنی. فقط سینه‌ات تنگ می‌شود. فقط احساس خفگی می‌کنی. شاید هم این حس مختص به من باشد، نمی دانم ولی این عکس با من همین کار را کرد. عکس مربوط می شود به مراسم تشییع شهید "مسعود عموزاده مهدیرجی" از گلوگاه مازندران. ایشان 20 دی 1365 در 17 سالگی در "شلمچه" به شهادت رسید. مادر شهید نفر اولی است زیر تابوت پسرش را گرفته. شکوه عجیبی در هیبت این مادر موج می‌زند. وصیتنامه پسر را که می خوانی، دیدن عکس بیشتر آتشت می‌زند:

خدا! چه خوب و زیباست روزی که در آن گناه نباشد و بتوان با تو دیدار و ملاقات کرد.

خدایا! مرا از بلای غرور و خود خواهی نجات ده، تا حقایق وجودت را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم. پروردگارا! به سوی تو می آیم، و از عالم و عالمیان می‌گریزم، و تو مرا در جوار رحت خود سکنی بده.

آفریدگارا! یاری‌ام ده تا از آن کسانی باشم که سرمایه وجودشان را به پیشگاه تو تقدیم داشته و ارزش خویش را باز یافته‌اند و بر سر بیعت خود پا بر جا و استوار ایستاده‌ا‌ند و بی‌تزلزل و تردید ندای محبت تو را با انتخاب قرب جوارت پاسخ مثبت داده‌‌اند.

بارالها! توفیقم اعطا کن که پویایی راه آن شهیدانی باشم که به حیات جاوید تو در زیر پرچم حق و هدایت قدم برداشته‌اند و بی‌تزلزل جام گوارا و شیرین شهادت را نوشیدند. غصه دارد در دوره شهادت با مرگی غیراز شهادت دنیا را ترک کردن ...

ابراهیم حاتمی‌کیا

یا خدا
خبر آمد که سردار حسین همدانی رفت.
لحظه‌ای که خبر به جانم نشست، بیش از آنکه به سردار فکر کنم از جا ماندگی خودم حالم گرفت.

سردار که باید می‌رفت. سردار که در صراط رفتن بود و مگر جز این، زیبنده سردار بود.

این مائیم که در این هندسه حضور، حصاری به قد عادات‌مان به دور خویش کشیده‌ایم و سردارِ سربدار این هندسه را بر هم زد و رفت.

سردارِ سربدار حسین همدانی، آن سیمای سفید کرده در آسیاب جهاد سالهاست که می‌رفت و ما گمان کردیم در کنارمان است. او بازمانده قافله‌ای بود که سالارش حاج احمد متوسلیان بود.

گمانم اکنون سردار سلیمانی غصه‌دار است، گمانم اکنون مرغان دشت جهاد هوایی شده‌اند.
ولی شما مرغان وحشی کجا و ما اهلی شدگان در قفس عادات کجا.

آیا کسی صدای ما را می‌شنود؟
آیا امیدی برای ما هم هست؟

ابراهیم حاتمی‌کیا / جمعه ۱۷ مهر۱۳۹۴

می‌گفت شب قدر به جای مجلس و… نشسته بود نریشن روایت فتح را می‌نوشت.
گفتم: یک امشب رو ول کن بابا!

سرش را بلند کرد، نگاهی کرد و گفت:
مثل این که شما توجیه نیستید آقا!

هم می‌توان دانشمند بود،
هم عارف،
هم مجاهد،
و هم شهید شد.

راهی که مصطفی چمران نشانمان داد.

طرح گرافیکی زیر به مناسبت 31 خرداد سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران توسط پرشکسته طراحی شده است.

برای مشاهده سایز اصلی تصویر 1.6مگابایت روی ان کلیک کنید.

اثر گرافیکی و طرح قاب عکس شهدا روی دیوار

تصاویر شهیدان: علی خلیلی،هادی باغیانی،جهاد مغنیه،محمودرضا بیضایی

جهت مشاهده در سایز اصلی با حجم 1.6مگابایت روی تصویر زیر کلیک کنید.

طراحی: پرشکسته WWW.RZR.IR

با حضورتان؛

دوباره زنده‌مان کردید.

یادمان باشد شهید عزادار نمیخواهد،رهرو میخواهد...

پیامی آورده اند…

275 لاله سرخ